Badanie miało na celu ocenę różnych typów nakłuwaczy bezpiecznych pod kątem objętości krwi i odczuwania bólu podczas pobierania krwi włośniczkowej – rutynowej procedury nakłuwania palca w celu uzyskania niewielkiej ilości krwi do wykonywania różnych badań przesiewowych i diagnostycznych.

Metody: Dane zebrano od 100 dorosłych, zdrowych ochotników przy pomocy procedury nakłucia palca. Przetestowano cztery różne typy nakłuwaczy bezpiecznych (Acti-Lance, Prolance, Medlance Plus i MediSafe Solo). Każdy typ ma kilka wersji zatem łącznie w badaniu wykorzystano 16 różnych wersji lancetów bezpiecznych.

Wyniki: Stwierdzono istotną różnicę w średniej objętości krwi włośniczkowej między bezpiecznymi lancetami wyposażonymi w ostrze i igłę. Lancet typu MediSafe Solo nie posiadał wersji z ostrzem, stąd jego użycie wiązało się z najniższą średnią objętością pobranej krwi włośniczkowej (42,4 μl). Lancety typu Acti-Lance i Medlance Plus miały po jednej wersji ostrza, a średnia objętość pobranej krwi włośniczkowej wynosiła odpowiednio 82,2 i 99,0 μl. Lancet typu Prolance posiadał dwie wersje lancetów z ostrzem, a jego stosowanie wiązało się z największą średnią objętością krwi włośniczkowej (118,3 μl). Poziom nasilenia bólu był oceniany przez większość pacjentów jako niski dla wszystkich nakłuwaczy. Najmniej bolesny był Medlance Plus, a przy Acti-Lance poziom bólu był najbardziej odczuwalny. W skali bólu od 0 do 10 75% nakłuć zostało ocenionych przez uczestników na poziomie nieprzekraczającym 3 punktów.

Wnioski: Badanie to sugeruje, że chociaż wszystkie przetestowane lancety bezpieczne osiągają odpowiednią wydajność w zakresie niezbędnej objętości krwi włośniczkowej do przeprowadzenia diagnostyki testu, to lancety wyposażone w ostrza różnią się istotnie od tych wyposażonych w igły pod względem średniej uzyskanej objętości krwi włośniczkowej. Ponadto, chociaż wszystkie urządzenia powodowały stosunkowo niski poziom bólu, stwierdzono, że ból powodowany przez wersje z ostrzami bezpiecznych lancetów jest większy niż w przypadku wersji igłowych.

Artykuł dostępny pod linkiem: https://www.tandfonline.com/Blood_volume_and_pain_perception_during_finger_prick_capillary_blood_sampling

Pobieranie krwi włośniczkowej jest podstawową metodą pobierania krwi wykonywaną przez pielęgniarki na każdym poziomie umiejętności, w celu uzyskania próbek do rutynowych badań laboratoryjnych wśród noworodków.

Badania przesiewowe noworodków wymagają niewielkiej, ale odpowiedniej ilości krwi. Dokładność ich wyników zależy jednak od właściwej techniki pobierania próbek. Nakłucia pięty są najczęściej wykonywanymi zabiegami inwazyjnymi na oddziałach intensywnej terapii noworodków.

Wytyczne kliniczne zalecają pobieranie krwi z pięty niemowlęcia określając bardzo precyzyjnie miejsce nakłucia, aby uniknąć urazów, bólu i uszkodzenia tkanek u niemowląt.

Publikacja dostępna pod linkiem: https://www.researchgate.net/publication/343256022_Capillary_Blood_Sampling_Procedure_in_Pediatric_Population

Pobieranie krwi włośniczkowej to procedura medyczna wykorzystywana do wczesnego wykrywania niektórych chorób, przed pojawieniem się ich objawów lub przed wystąpieniem poważnych powikłań oraz do rutynowego sprawdzania stanu zdrowia pacjentów.

U dorosłych pacjentów próbkę krwi pobiera się przez proste nakłucie palca. Technika ta jest stosowana od dziesięcioleci na całym świecie, ponieważ jest szybką, łatwą, tanią i szeroko dostępną metodą sprawdzania i kontrolowania stanu zdrowia pacjenta.

Publikacja dostępna pod linkiem: https://www.researchgate.net/publication/347229461_Capillary_blood_sampling_in_adults

Na całym świecie miliony ludzi z cukrzycą nadal nakłuwają palce, aby zmierzyć poziom glukozy we krwi. Celem tego badania była kompleksowa ocena i porównanie trzech nakłuwaczy ustawionych na minimalną („1”) i maksymalną („5”) głębokość nakłucia w odniesieniu do objętości krwi i bólu związanego z nakłuciem.

Metody:
Testowane urządzenia nakłuwające to A — Glucoject Dual PLUS, B — droplet (oba: HTL-Strefa S.A., Polska) i C—Microlet Next (Ascensia Diabetes Care, Szwajcaria), wszystkie urządzenia nakłuwające dostępne z lancetami personalnymi w trzech rozmiarach 28G, 30G i 33G. Objętość krwi zmierzono za pomocą skalibrowanych kapilar. Ból związany z nakłuciem wyrażono jako pochodną oceny bólu w wizualnej skali analogowej.

Wyniki:
U 90 uczestników z cukrzycą wykonano 360 zabiegów nakłucia. Całkowita objętość krwi i ból były wyższe w przypadku „maksymalnej” głębokości nakłucia niż w przypadku „minimalnej” głębokości (w obu przypadkach P < 0,001). Ból różnił się w zależności od urządzenia (P ≤ 0,001), ogólnie był wyższy w przypadku urządzenia A niż w przypadku urządzeń B lub C; w porównaniach par różnice były istotne dla następujących ustawień: A > B w przypadku 28G/1 i 33G/1, B > C w przypadku 30G/1 i A > C w przypadku 28G/1, 30G/1 i 33G/1. W porównaniu sumarycznym nie wykazano istotnego wpływu wielkości lancetu na objętość krwi ani na ból (odpowiednio P = 0,1109, P = 0,4966).

Wnioski:
Objętość krwi zależała głównie od głębokości nakłucia. Ból zależał od głębokości nakłucia i w pewnym stopniu od typu urządzenia. Wyniki mogą służyć jako źródło danych porównawczych dotyczących działania nakłuwaczy w przypadku badań, w których badane byłyby inne urządzenia nakłuwające i/lub lancety.

Publikacja dostępna pod linkiem: https://journals.sagepub.com/Evaluation of Three Lancing Devices: What Do Blood Volume and Lancing Pain Depend On?

Bezpieczna igła DropSafe pomaga zapobiegać przypadkowym incydentom zakłucia po wstrzyknięciu leku: wyniki badania klinicznego.

Większość incydentów związanych ze zranieniem ostrymi przedmiotami (NSI) wynika z używania urządzeń, które nie posiadają specjalnych zabezpieczeń. Bezpieczna igła DropSafe (SPN) została zaprojektowana, aby zapobiegać takim urazom przed, w trakcie i po użyciu, dzięki wbudowanej funkcji zapobiegania zranieniom ostrymi przedmiotami (SIPF).

Metodologia:
Podjęto dwuetapowe badanie. W ramach badania pilotażowego oceny przeprowadziło pięciu użytkowników niebędących użytkownikami opieki zdrowotnej (NHCU). W przypadku badania walidacyjnego oceny przeprowadziło 30 osób oceniających, w tym 10 pracowników służby zdrowia (HCP) i 20 NHCU. Celem badania była walidacja działania SIPF SPN i zebranie informacji zwrotnych od osób oceniających na temat aspektów działania urządzenia zabezpieczającego. Uczestnicy wykonywali symulowane zastrzyki na pomarańczy.

Wyniki:
Wyniki pokazują, że nie zaobserwowano żadnych uszkodzeń urządzenia, a wszystkie czynności przeprowadzono bez incydentu zranienia ostrym przedmiotem lub bez kontaktu z igłą po wstrzyknięciu. Funkcja bezpieczeństwa SPN została pomyślnie aktywowana. Wykazano, że: etykieta na folii zabezpieczającej igły była czytelna; SPN były łatwe do umocowanie na wstrzykiwaczu; zastrzyki były łatwe do wykonania; było jasne, kiedy funkcja bezpieczeństwa została aktywowana; usunięcie SPN ze wstrzykiwacza było łatwe; a pisemne instrukcje były łatwe do zrozumienia.

Wnioski:
Skuteczność funkcji bezpieczeństwa SPN została pomyślnie oceniona pod kątem zapobiegania incydentów zranienia ostrymi przedmiotami. Opinie użytkowników pokazują, że łatwość użytkowania, obsługi i instrukcje użytkowania wyrobu zapewniają bezpieczeństwo i skuteczność SPN, gdy jest używany zgodnie z przeznaczeniem.

Publikacja dostępna pod linkiem: https://journals.sagepub.com/DropSafe safety pen needle helps torevent accidental needlesticks after injections: results of a simulated clinical study

Zwiększona częstość występowania COVID-19 u pacjentów z cukrzycą

Rozprzestrzenianie się koronawirusa SARS-CoV-2 (COVID-19) spowodowało zwiększoną zachorowalność i umieralność, która jest szczególnie widoczna u osób starszych i tych z towarzyszącymi chorobami, takimi jak jawna cukrzyca, otyłość i nadciśnienie.

Wysoka częstość występowania cukrzycy na całym świecie sprawia, że jest to szczególnie niepokojące w miarę postępu pandemii COVID-19. Do tego momentu pojawiające się dane, szczególnie z Chin, wskazują, że pacjenci z cukrzycą są narażeni na wysokie ryzyko zakażenia COVID-19. Na przykład duży raport obserwacyjny obejmujący 1099 pacjentów z potwierdzonym zakażeniem COVID-19 wskazał, że u 173 osób z ciężką chorobą występowały choroby współistniejące z nadciśnieniem tętniczym (23,7%), cukrzycą (16,2%), chorobami wieńcowymi serca (5,8%) i choroby naczyń mózgowych (2,3%). W innym badaniu obejmującym 140 pacjentów, którzy zostali przyjęci do szpitala z COVID-19, 30% miało nadciśnienie, a 12% miało cukrzycę.

Cukrzyca zwiększa zachorowalność i śmiertelność u pacjentów z cukrzycą z COVID-19

Pojawiające się informacje sugerują, że osoby z cukrzycą są bardziej narażone na powikłania, w tym śmierć. Na przykład najbardziej wyróżniającymi się chorobami współistniejącymi u 32 pacjentów, którzy nie przeżyli, z grupy 52 pacjentów poddanych intensywnej terapii z COVID-19 w badaniu w Chinach były cukrzyca (22%) i choroba naczyń mózgowych. Bardzo niedawno raport podsumowujący z Chińskiego Centrum Kontroli Chorób obejmujący 73 214 przypadków w całym kraju wykazał ogólny wskaźnik śmiertelności na poziomie 2,3%, ale został on zwiększony do 10,5% u osób z chorobami układu krążenia oraz odpowiednio 7,3% i 6% dla osób z cukrzycą lub nadciśnienie . Te obserwacje są zgodne z wcześniejszymi danymi dotyczącymi osób z chorobami układu oddechowego. Na przykład wskaźniki umieralności wśród osób z cukrzycą w Hongkongu w wieku 75 lat i starszych z powodu zapalenia płuc przewyższają wskaźniki śmiertelności w tej grupie wiekowej z powodu chorób układu krążenia i raka. Podobne ryzyko wśród osób z cukrzycą stwierdzono w przypadku dwóch wcześniejszych epidemii COVID – ciężkiego ostrego zespołu oddechowego (SARS) z 2002 r., które dotknęło ponad 8000 osób, głównie w Azji i na Bliskim Wschodzie oraz zespołu oddechowego (MERS) z 2012 r. które dotyczyło ponad 2000 osób, głównie w Arabii Saudyjskiej.

Znaczenie kontroli glikemii u osób współistniejących z zakażeniem Covid-19 i cukrzycą

Do tej pory przeprowadzono jedynie ograniczone badania eksperymentalne dotyczące bezpośrednio roli hiperglikemii w patogenezie i prognozowaniu wirusowych chorób układu oddechowego. Wykazano jednak, że podwyższony poziom glukozy we krwi może bezpośrednio zwiększać stężenie glukozy w wydzielinach z dróg oddechowych. Ekspozycja komórek nabłonka płucnego in vitro na podwyższone stężenie glukozy znacznie zwiększała infekcję i replikację wirusa grypy, co sugeruje, że
hiperglikemia może zwiększać replikację wirusa in vivo. Podwyższony poziom glukozy może również służyć do tłumienia przeciwwirusowej odpowiedzi immunologicznej. Odkrycia te są zgodne z badaniami pacjentów zakażonych wysoce zjadliwą grypą ptaków, w których hiperglikemię wiązano ze skutkiem śmiertelnym. Hiperglikemia może również wpływać na czynność płuc, tak że u pacjentów z cukrzycą nasilają się zaburzenia oddechowe wywołane wirusem grypy. W zwierzęcych modelach choroby cukrzyca jest związana z licznymi zmianami strukturalnymi w płucach.
Generalnie dane eksperymentalne potwierdzają pogląd, że prawidłowa kontrola glikemii może mieć korzystny wpływ na wyniki kliniczne u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą i wirusowymi chorobami układu oddechowego, takimi jak COVID-19. Istnieje jednak szereg wyzwań związanych z optymalną kontrolą metaboliczną. Po pierwsze, ważne jest podniesienie świadomości wśród profesjonalistów na temat znaczenia kontroli glikemii u tych pacjentów. W związku z tym optymalne leczenie tych pacjentów powinno obejmować interdyscyplinarne podejście zespołowe, w tym udział specjalistów medycyny ratunkowej, chorób zakaźnych, pulmonologii i endokrynologii.
Ponadto może być wymagane wsparcie dietetyków i specjalistów rehabilitacji ruchowej podczas dłuższych okresów hospitalizacji i podczas powrotu do zdrowia. Doświadczenia z Chin na pierwszych pacjentach leczonych z powodu zakażenia Covid-19 pokazują, że podczas pobytu w szpitalu kontrola metaboliczna u tych pacjentów była niewystarczająca i poziomy glukozy na czczo były poza zakresami referencyjnymi.
Istnieje jednak kilka ważnych nieznanych dotąd zagadnień dotyczących cukrzycy i COVID-19. Nie jest jasne, czy istnieją różnice w częstości i nasileniu zakażeń u mężczyzn w porównaniu z kobietami i czy istnieje różnica w częstości zakażeń i nasileniu zakażenia w typie 1 w porównaniu do pacjentów z cukrzycą typu 2. Dane wskazują, że rosnąca liczba pacjentów z cukrzycą odwołuje swoje rutynowe wizyty w klinikach diabetologicznych. Fakt ten wraz ze wzrostem stresu związanego z izolacją społeczną i brakiem aktywności fizycznej stanowi podłoże dla pogorszenia kontroli glikemii i ciśnienia krwi, dodatkowo predysponując tych wrażliwych pacjentów do zakażeń COVID-19.

Środki zapobiegające COVID-19

Zalecane są następujące środki zapobiegania tej chorobie u pacjentów z cukrzycą:

A. Szczególne środki u pacjentów z cukrzycą:
a) Ważne jest, aby osoby z cukrzycą utrzymywały dobrą kontrolę glikemii, ponieważ może to pomóc w zmniejszeniu ryzyka infekcji, a także jej ciężkości. Konieczne jest częstsze monitorowanie poziomu glukozy we krwi (z wykorzystaniem urządzeń samokontroli). Dobra kontrola glikemii może również zmniejszyć szanse na wtórne bakteryjne zapalenie płuc.
b) Pacjenci z cukrzycą i współistniejącymi chorobami serca lub nerek wymagają szczególnej opieki i należy podjąć próby ustabilizowania ich stanu zdrowia.
c) Ważna jest dbałość o odżywianie i odpowiednie spożycie białka. Należy uzupełnić niedobory minerałów i witamin.
d) Wykazano, że ćwiczenia fizyczne poprawiają odporność, choć rozsądne może być zachowanie ostrożności i unikanie zatłoczonych miejsc, takich jak siłownie lub baseny.
e) Ważne jest, aby przyjmować szczepionki przeciw grypie i zapaleniu płuc. Ta ostatnie może zmniejszać ryzyko wtórnego bakteryjnego zapalenia płuc po wirusowej infekcji dróg oddechowych.

B. Ogólne środki zapobiegawcze:
a) Należy zachęcać do dokładnego mycia rąk mydłem i wodą, ponieważ zabija ono wirusa. Przydatne jest również dezynfekcja rąk preparatami na bazie alkoholu.
b) Podczas kaszlu lub kichania należy przestrzegać odpowiedniej higieny dróg oddechowych, zakrywając usta i nos zgiętym łokciem lub chusteczką. Należy unikać dotykania ust, nosa i oczu.
c) Kontakty z osobą zarażonymi lub chorymi należy zminimalizować. Zaleca się stosowanie maseczek na twarz w przypadku kontaktu z osobą z objawami oddechowymi.
d) Należy unikać niepotrzebnych podróży do dotkniętych obszarów, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się infekcji.

C. Postępowanie z pacjentami z cukrzycą oraz zakażeniem COVID 19:
a) W przypadku, gdy u osoby z cukrzycą wystąpi gorączka, kaszel, katar lub duszność, musi to być odpowiedni zgłoszone do organ ds. Zdrowia, ponieważ testy na tę chorobę są dostępne tylko w wybranych miejscach.
b. Chorego należy izolować przez 14 dni lub do ustąpienia objawów (w zależności od tego, który okres jest dłuższy). Należy postępować zgodnie z wytycznymi dla danego kraju.
c) Większość pacjentów ma łagodną postać chorobę i można nią leczyć w warunkach domowych. Należy utrzymać odpowiednie nawodnienie i zastosować leczenie objawowe paracetamolem, inhalację parową itp.
d) Pacjenci z cukrzycą typu 1 powinni często mierzyć stężenie glukozy we krwi i ketony w moczu, jeśli wystąpi gorączka połączona z hiperglikemią. Aby utrzymać normoglikemię, konieczne mogą być częste zmiany dawki i podawanie bolusa korekcyjnego.
e) Należy unikać leków przeciwhiperglikemicznych, które mogą powodować zmniejszenie objętości krwi lub hipoglikemię. Może być konieczne zmniejszenie dawki doustnych leków przeciwcukrzycowych. Pacjenci powinni postępować zgodnie z wytycznymi dotyczącymi kontroli cukrzycy w okresie choroby i mogą wymagać częstszego monitorowania stężenia glukozy we krwi i dostosowania dawki leków.
f) Hospitalizowani pacjenci z ciężką chorobą wymagają częstego monitorowania stężenia glukozy we krwi. Podawanie leków doustnych, zwłaszcza metforminy i inhibitora kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2), musi zostać zaprzestane.
g) Insulina jest preferowanym środkiem do kontroli hiperglikemii u hospitalizowanych chorych.

Potrzebne są lepsze strategie zarządzania poziomem glukozy we krwi u pacjentów cierpiących zarówno na cukrzycę, jak i COVID-19.

W przypadku pacjentów z cukrzycą i COVID-19 należy opracować strategię terapeutyczną i optymalny cel kontroli glukozy na podstawie klasyfikacji klinicznej, chorób współistniejących, wieku i innych czynników ryzyka. Należy kontrolować poziom glukozy we krwi u wszystkich pacjentów podczas hospitalizacji, aby monitorować postęp choroby i unikać jej zaostrzenia. W krytycznych przypadkach wczesna identyfikacja i czasowa redukcja niepożądanych działań leków (na przykład hiperglikemia wywołana glikokortykoidami) może zapobiec pogorszeniu przebiegu choroby. Podczas 4-tygodniowego okresu obserwacji po wypisaniu ze szpitala należy utrzymywać i monitorować prawidłowy glukozy we krwi w sposób ciągły, a pacjenci muszą unikać chorób zakaźnych z powodu słabszej odpowiedzi immunologicznej. Długoterminowa kontrola jest nadal niezbędna dla pacjentów, aby zmniejszyć powikłania związane z cukrzycą i śmiertelność.

Działania, które należy podjąć:
1) Zapewnić możliwość zdalnych konsultacji medycznych dla pacjentów, którzy nie powinni udawać się do szpitala podczas wybuchu COVID-19
2) Zorganizować współpracę z dietetykami i stołówkami szpitalnymi, aby oferować dietę dla diabetyków.
3) Zapewnić instrukcje dotyczące ćwiczeń w warunkach domowych.
4) Należy ocenić poziom lęku u pacjentów hospitalizowanych. Należy przeprowadzić interwencję psychologiczną u potrzebujących pacjentów.
5) Darmowe filmy edukacyjne i e-książki na temat samodzielnego leczenia cukrzycy i zapobiegania COVID-19 powinny być udostępniane publicznie za pośrednictwem aplikacji mobilnych.

Na podstawie:
Bloomgarden ZT. Diabetes and COVID-19. J Diabetes. 2020;12(4):347–348.
Fang L, Karakiulakis G, Roth M. Are patients with hypertension and diabetes mellitus at increased risk for COVID-19 infection? Lancet Respir Med. 2020;S2213-2600(20)30116-8.
Gupta R, Ghosh A, Singh AK, Misra A. Clinical considerations for patients with diabetes in times of COVID-19 epidemic. Diabetes Metab Syndr. 2020;14(3):211–212.
Hill M.A., Mantzoros C. and Sowers J.R. Commentary: COVID-19 in Patients with Diabetes, Metabolism (2020)
Wang A, Zhao W, Xu Z, Gu J. Timely blood glucose management for the outbreak of 2019 novel coronavirus disease (COVID-19) is urgently needed. Diabetes Res Clin Pract. 2020;108118.
Zhouand J., Tan J. Diabetes patients with COVID-19 need better care, Metabolism (2020).

Pojedynczo zaślepione, randomizowane , jednoośrodkowe badanie prowadzone
w celu oceny różnych typów lancetów personalnych pod kątem otrzymanej objętości krwi oraz percepcji bólu u pacjentów z cukrzycą. Randomizowane badania kontrolowane są standardem w badaniach klinicznych. RCT są często stosowane w celu oceny skuteczności lub oddziaływania różnych typów leczenia w obrębie populacji pacjentów. Randomizowane badanie kontrolowane (RCT) może również stanowić okazję do zebrania istotnych informacji o działaniach niepożądanych. W ostatnich latach skuteczność i dokładność urządzeń do samokontroli stężenia glukozy we krwi (SMBG) były ocenianie przez agencje regulacyjne i środowiska lekarzy. Głównie dlatego, że codziennie tysiące pacjentów z cukrzycą wielokrotnie nakłuwa palce w celu przeprowadzenia badania poziomu glukozy we krwi.

Materiał i metody:
Do badania została włączona grupa 60 pacjentów z cukrzycą typu I lub II, zarówno kobiet i mężczyzn, będących w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. W przypadku kobiet konieczne było potwierdzenie przez nie faktu, że nie są w ciąży. Podstawowym celem tego badania było określenie i porównanie ilości krwi kapilarnej pobranej z jednego nakłucia opuszka palca. Ponadto porównano również odczuwanie bólu podczas procedury nakłuwania różnymi lancetami.

Wyniki:
Średnie objętości krwi uzyskane z lancetu personalnego Droplet® 33G i lancetu personalnego Glucoject® 33G używanych we współpracy z nakłuwaczami Droplet®, MICROLET 2 i Glucoject® były w każdym przypadku wyższe niż 4 µl, z wyjątkiem jednego nakłucia. W przypadku 50% nakłuć uzyskana średnia objętość krwi była wyższa niż 6 µl. Czas krwawienia wynosił do 2 minut. Wyniki badania wykazały również, że w przypadku większości pacjentów otrzymano próbki krwi o objętości wyższej niż 0,5 µl przy wskaźniku efektywności wynoszącym 91,67%. Odczuwanie bólu oceniano jako drugą wartość zmienną. Percepcję bólu mierzono po każdym nakłuciu. W czasie 3 minut (+/- 1 minuta) po nakłuciu pacjent rejestrował w specjalnym arkuszu intensywność odczuwanego bólu.

Wnioski:
Jak pokazują wyniki badania klinicznego, lancety personalne Droplet® 33G (typ 560) i Glucoject® 33G (typ 560) produkowane przez HTL-STREFA S.A. zapewniają wystarczającą próbkę krwi kapilarnej niezbędną do pomiaru poziomu glukozy we krwi przy minimalnym odczuwaniu bólu.

Artykuł dostępny pod linkiem:
http://www.openaccessjournals.com/articles/a-singleblind-randomized-singlecentre-study-to-investigate-the-characteristics-of-different-personal-lancets-on-blood-volume-and-p.html

Zranienia ostrymi narzędziami jest to rodzaj incydentu, podczas którego doszło do uszkodzenia skóry igłą, ostrzem (np. skalpelem) lub innego rodzaju narzędziem medycznym. Czasem nazywane jest ono zranieniem przezskórnym. Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (OSHA) podaje, że prawie 55% wszystkich urazów przezskórnych jest spowodowanych przez igły iniekcyjne.

Każdego dnia, podczas opieki nad pacjentami, pracownicy służby zdrowia są narażeni na ryzyko ekspozycji na patogeny przenoszone przez krew, potencjalnie powodujące zakażenia HIV lub wirusem zapalenia wątroby typu B i C. Zranienia ostrymi urządzeniami mogą wystąpić zarówno przed, w trakcie, a nawet po zastosowaniu ostrego instrumentu medycznego. Uraz może mieć wpływ na Ciebie i Twoich bliskich. Czasami, wystarczy tylko jeden raz …

Urazy spowodowane ukłuciem igłą są główną przyczyną narażenia na zakażenie wirusami HIV i zapalenia wątroby typu C wśród pracowników służby zdrowia. Film prezentowany poniżej, przygotowany przez http://www.worksafebc.com/, przedstawia w niezwykle emocjonalny sposób, jak bardzo skutki zranienia ostrym narzędziem wpływają na życie pracowników służby zdrowia oraz ich rodzin.

Pracownicy służby zdrowia powinni przestrzegać następujących zasad, aby chronić się przed zranieniami ostrymi narzędziami:

• Unikać stosowania igieł gdy dostępne są bezpieczne i skuteczne rozwiązania alternatywne.
• Pomagać pracodawcy ocenić i wybrać bezpieczny sprzęt medyczny a także stosować bezpieczne sprzęty medyczne dostarczone przez pracodawcę
• Nie umieszczać ponownie igieł w osłonkach
• Zaplanować proces bezpiecznego użycia i usunięcia igły, przed rozpoczęciem jakiejkolwiek procedury z jej użyciem
• Wyrzucać zużyte igły do dedykowanych do tego celu pojemników, niezwłocznie po ich zastosowaniu
• Natychmiast zgłaszać wszelkie zranienia igłami oraz innymi ostrymi urządzeniami w celu otrzymania właściwej opieki medycznej
• Zgłaszać pracodawcy informacje o zagrożeniach związanych z użyciem igieł, które można zaobserwować w środowisku pracy.
• Brać udział w szkoleniu na temat patogenów, postępować według zalecanych praktyk zapobiegania infekcji, w tym zaszczepić się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.

Zranień igłą można uniknąć poprzez eliminację niepotrzebnego użycia igieł, poprzez stosowanie bezpiecznego sprzętu medycznego oraz promowanie edukacji i bezpiecznych metod pracy z igłami czy instrumentami pokrewnymi. Takie działania powinny być częścią programu poświęconego zapobieganiu zakażeniom patogenami przenoszonymi przez krew.

Więcej informacji: DO POBRANIA.

Zranienia ostrym sprzętem medycznym: Ocena obciążenia chorobami związanymi ze zranieniami ostrymi narzędziami wśród pracowników służby zdrowia na poziomie krajowym i lokalnym.
Environmental burden of disease series No. 11
Autorzy: E. Rapiti, A. Prüss-Üstün, Y. Hutin

Przewodnik opisuje metodę szacowania obciążenia chorobami powiązanymi ze zranieniami ostrymi narzędziami wśród pracowników służby zdrowia, na szczeblu krajowym lub lokalnym. Pod pojęciem „ostre narzędzia” rozumiemy: igły, strzykawki, skalpele, rozbite szkło i inne przedmioty zanieczyszczone krwią pochodzącą od pacjenta źródłowego. Infekcje wynikające z uszkodzeń skóry obejmują zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV), wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) lub wirusa zespołu nabytego braku odporności (HIV).
Narażenie jest oceniane na podstawie liczby urazów ostrymi narzędziami wśród pracowników służby zdrowia każdego roku, oraz na podstawie częstości występowania zakażeń u pacjentów źródłowych. W celu przeprowadzenia oceny obciążenia chorobami potrzebne są także informacje na temat szybkości szczepienia przeciw HBV oraz profilaktyki poekspozycyjnej HIV.
Ocena dotyczy występowania zakażeń HBV, HCV i HIV wywołanych przez zranienia ostrymi narzędziami wśród pracowników służby zdrowia oraz części zakażeń przypisywanych zranieniu ostrymi narzędziami. Oszacowana może zostać także liczba zakażeń, którym można zapobiec dzięki zastosowaniu profilaktyki poekspozycyjnej (PEP).
Dane te mogą być wykorzystane do oceny prawdopodobieństwa obciążenia chorobami w zależności od miejsca i charakteru pracy osoby zatrudnionej w służbie zdrowia, co z kolei pozwoliłoby na zastosowanie odpowiednich środków ochrony.

Więcej informacji:  http://www.who.int/quantifying_ehimpacts/publications/ebd11.pdf

Cukrzyca, co to jest?

Większość spożywanych przez nas pokarmów zostaje zamieniona w glukozę lub cukier, które dla organizmu są źródłem energii. Cukrzyca występuje wtedy gry organizm nie jest w stanie właściwie przetwarzać i przechowywać glukozy. Glukoza gromadzi się we krwi – powodując, że jej poziom (czasami określany jako poziom cukru we krwi) jest zbyt wysoki.
Cukrzyca może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, w tym chorób serca, utraty wzroku, niewydolności nerek czy amputacji kończyn. Cukrzyca ma charakterystyczne objawy, ale mimo to nadal często pozostaje nierozpoznana.

Objawy cukrzycy obejmują:

• Częste oddawanie moczu
• Odczuwanie silnego pragnienia
• Odczuwanie głodu, nawet bezpośrednio po posiłku
• Niewyraźne widzenie
• Wolno gojące się skaleczenia i siniaki
• Utrata masy ciała – nawet jeśli jesz więcej (typ 1)
• Odczuwanie mrowienia, ból lub drętwienia rąk / nóg (typ 2)

Wczesne wykrycie i leczenie cukrzycy może zmniejszyć ryzyko rozwoju powikłań cukrzycowych.

W niektórych przypadkach nie ma żadnych objawów – tak dzieje się w przypadku cukrzycy typu 2. Zdarza się, że ludzie żyją nawet przez wiele lat, nie wiedząc, że są chorzy. Ta postać cukrzycy rozwija się tak powoli, że objawy przez bardzo długi czas mogą pozostać nierozpoznane.

Czym charakteryzują się rodzaje cukrzycy?

Typ 1 (10% przypadków), znany jest również jako cukrzyca „insulinozależna” lub „cukrzyca młodzieńcza”. Przyczyna choroby jest niewydolności organizmu do produkcji insuliny. Osoby z cukrzycą muszą wstrzykiwać insulinę codziennie, lub korzystać z pompy insulinowej w celu prowadzenia choroby.

Typ 2 (około 90% przypadków), znany jest również jako „cukrzyca dorosłych”, jest znacznie bardziej powszechny i zwykle dotyka ludzi z nadwagą, w wieku powyżej 45 lat. Nadwaga w tym przypadku wynika z insulinooporności czyli stanu, w którym komórki nie wykorzystują insuliny prawidłowo. Zarządzanie cukrzycą wymaga codziennego monitorowania stężenia glukozy we krwi. Stan ten może ulec pogorszeniu i wymagać codziennego podawania insuliny (zastrzyki) lub stosowania pompy insulinowej.

Cukrzyca ciężarnych. W czasie ciąży (zwykle około 24. tygodnia) u wiele kobiet rozwija się tzw. „cukrzyca ciężarnych”. Występuje w 3-5% wszystkich ciąż (innymi słowy, u jednej z 20 kobiet w ciąży rozwinie się cukrzyca ciężarnych).

Kto może zachorować na cukrzycę?

Cukrzyca może wystąpić u każdego. Choroba ta dotyka wszystkich grup wiekowych, płci i rasy. W roku 2013, 382 mln osób (8,3% populacji) na świecie cierpiało na cukrzycę. Osoby, które mają bliskich krewnych chorujących na cukrzycę, są w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania.

Inne czynniki ryzyka to: otyłość, wysoki poziom cholesterolu, wysokie ciśnienie krwi oraz brak aktywności fizycznej. Ryzyko zachorowania na cukrzycę zwiększa się wraz z wiekiem. Ludzie, którzy mają ponad 40 lat, dodatkowo mają nadwagę, są bardziej narażeni na rozwój cukrzycy, chociaż częstość występowania cukrzycy typu 2 rośnie również u młodzieży. Kobiety, u których rozwijała się cukrzyca w czasie ciąży, są bardziej narażone na rozwój pełnoobjawowej cukrzycy w późniejszym czasie.

Jak leczyć cukrzycę?

Cukrzyca jest powszechną chorobą, ale każdy człowiek potrzebuje wyjątkowej ostrożności i troski w leczeniu. Każdy, kto ma cukrzycę, zarówno typu 1 jak i 2, musi przestrzegać określonych zasad, aby być w dobrej formie. Osoby z cukrzycą i ich rodziny powinny uczyć się jak najwięcej o najnowszych terapiach medycznych, jak również zdrowym stylu życia.
Przede wszystkim osoby z cukrzycą muszą nauczyć się kontrolować swój poziom glukozy we krwi. Codzienne badania pomogą ustalić ich sposób odżywiania się, plan aktywności a także rozpoznać jakie dawki leków powinni stosować aby utrzymać poziom glukozy we krwi w granicach normy.
Osoby z cukrzycą typu 1 oraz część z cukrzycą typu 2, muszą również podawać sobie insulinę. Niektóre osoby z cukrzycą typu 2 stosują tabletki zwane „środkami doustnymi”, które pomagają organizmowi wyprodukować więcej insuliny i / lub wstrzykują insulinę. Część osób z cukrzycą typu 2 może prowadzić swoją chorobę bez przyjmowania leków, tylko poprzez odpowiednie planowanie posiłków i aktywność fizyczną.
Osoby z cukrzycą powinny w regularnych odstępach czasu konsultować się z lekarzem endokrynologiem lub diabetologiem oraz powinni regularnie badać wzrok (raz w roku). Cukrzyca jest poważną chorobą. Nie można jej leczyć na „własną rękę”. Osoby z cukrzycą potrzebują opieki specjalisty, który pomoże przygotować odpowiedni plan leczenia – dobór leków, ćwiczeń oraz diety. Współpraca osoby z cukrzycą z zespołem lekarzy i ekspertów może pomóc jej w kontrolowaniu przebiegu choroby i reagowaniu na czas na zachodzące w organizmie zmiany.

Jakie są powikłania cukrzycy?

Nieleczona cukrzyca może prowadzić do wielu krótko- i długotrwałych komplikacji zdrowotnych. Większość z nich występuje wskutek niekontrolowania poziomu glukozy we krwi, zwłaszcza utrzymywania się podwyższonego poziomu cukru we krwi przez dłuższy okres czasu.

Powikłania cukrzycy:

• Kardiomiopatia cukrzycowa, uszkodzenia serca, co prowadzi do dysfunkcji rozkurczowej i ostatecznie do niewydolności serca.
• Nefropatia cukrzycowa, uszkodzenia nerek, co może prowadzić do przewlekłej niewydolności nerek a nawet do konieczności dializ
• Neuropatia cukrzycowa, zaburzenia i zmniejszenie czucia, co w połączeniu z uszkodzeniem naczyń krwionośnych może prowadzić do tzw. „stopy cukrzycowej”, co w niektórych przypadkach może zakończyć się amputacją.
• Retinopatia cukrzycowa, ciężka utrata wzroku lub ślepota.

Niezwykle ważne jest, aby osoby z cukrzycą miały świadomość ryzyka wystąpienia powikłań. Dzięki edukacji w tym zakresie jest większe prawdopodobieństwo, że osoby z cukrzycą nie zlekceważą pierwszych objawów choroby i nie dopuszczą do pogorszenia swojego stanu zdrowia.
 

Jak zapobiegać cukrzycy?

Niestety cukrzycy typu 1 nie można zapobiec. Natomiast w 58% przypadków zachorowań na cukrzycę typu 2 można opóźnić pojawienie się objawów choroby lub wręcz im zapobiec poprzez proste zmiany w codziennym życiu. Wystarczy nieznaczna utrata masy ciała (5-10% masy ciała) i niewielka aktywność fizyczna (30 minut dziennie) – można to wszystko sprowadzić do kilku słów: Jedz lepiej i zażywaj więcej ruchu.
Źródło:
https://htl-strefa.com
http://www.joslin.org/
http://www.diabetes.co.uk/
http://www.diabetes.org/